30 Haziran 2014 Pazartesi

Erkek Gömleğinden Bluza Geri Dönüşüm

Herkese merhabalar. Nihayet bloğumun başına geçebildim. Bir aydan fazla zamandır buralarda yoktum. Bu süre rüzgar gibi geçti. Tayinimizin çıktığını yazmıştım. Niğde'den Kastamonu'ya geldik. Bir ay eşya toplama, altı yıldır birlikte çalıştığımız arkadaşlarla vedalaşmanın hüznü, taşınma, yeni bir hayata başlamanın telaşı ve heyecanı ile geçti. Ne kadar taşınmaya alıştık desek de taşınma her açıdan çok zor. Evler farklı olunca yerleşmek de zor tabii. Neyse her şey tam olmasa bile büyük ölçüde rayına oturdu. İşe başlayınca da eski tempomuza döndük.
Bu süre zarfında, dikiş makinemden uzak durmak zorunda kaldım. Zira bir oturursam biliyorum ki her şey yarım kalacak. Üstelik yine salonda çalışmak zorunda kaldığımdan ve gelen giden çok olduğundan evi dağıtmamam gerektiğini sürekli kendime telkin ettim.
Taa ki bir akşam eşim elinde 5-6 gömlekle gelinceye kadar. "Ben bunları artık giymiyorum. İster at, ister birşeyler yap" Biraz nazlanarak "Eh, bir bakalım bir şey olur mu, yoksa atarım" diyerek aldım. Bilmiyor ki ne zamandır gözüm o gömleklerde evde hiç kumaş yokmuş gibi. Ama ne zaman ona ait eski bir şeyi alsam kıymete biniyor. Sanki yıllardır el sürülmeyen değil de mağazadan yeni aldığı şeyi  kesmişim gibi.
Bu arada saat 24:00'e geliyor ve ben sırf yatağıma gidemeyecek kadar yorgun olduğumdan salondayım. Omzumun üzerinden bir ses geliyor, dikiş perisi. En sevimli haliyle karşımda "evet çok yorgunsun ama hiç değilse yakasını bir söksen" diyor. Ve ben hemen elime dikiş sökme aletini aldım, yakayı söktüm. Artık pijamalarımı giyip yatayım derken kendimi gecenin o vakti kızıma bu pozu verirken buldum:

Ertesi gün kollarını kestim. Önce daraltıp sonra kolları takmayı planlıyordum ama baktım düşük kollu hali hoşuma gitti, önce kol altını işaretleyip o noktadan aşağıya kadar diktim. Sonra kolları yapışkan tela ile içine kıvırdım. Böylece gömleğin orijinal kol dikişleri aynı kaldı. Boyunu biraz kısalttım.

Bitti derken gözüme pek sade geldi. Bir ara tuhafiyeden bayıla bayıla aldığım ama pek çok şey gibi kullanacak yer bulamadığım taşa benzeyen adını bilmediğim resimdeki şeyler aklıma geldi.

Bunlar makasla kesiliyor. Tek tek kestim ve yakasına ve cebinin üzerine yapıştırdım. Yapıştırırken sıcak silikon sanki daha iyi olurdu ama yine saat gece yarısını bulduğundan ve silikon tabancama açılan kolilerde rastlamadığımdan kırtasiye tipi uhu ile yapıştırdım. Böylece ilk geri dönüşüm gömleğimi bitirmiş oldum. Sabah tabii ki hemen giyerek işe gittim. Aşağıdaki resmi de öğle arasında çektirdim.
Herkese keyifli dikişler.