En Güzel Kırmızı En Güzel Beyaz Etkinliği Gömleğim

Herkese Merhaba,
Bu yıl geçen sene imrenerek izlediğim ama bir türlü katılamadığım Sevgili İrem Hanım'ın Cumhuriyet Bayramı etkinliği'ne katılıyorum.

Bu etkinlikte herkes kırmızı veya beyaz kendi diktiği veya yaptığı ne varsa sergileyecek. Ben genellikle düzenli çalışmayı severim. Ama son tarihi belli olan işlerde bir gerginlik hissediyorum. Ya çok yorgun oluyorum, ya bir şeyler ters gidiyor. İyi ki öğrenciyken böyle değildim yoksa üniversiteyi zor bitirirdim.
Bu etkinlik de böyle oldu. katılmayı çok istiyorum ama bir türlü işe başlayamıyorum. Tabii bunların normal insanları vazgeçirecek nedenleri de var. Bir kere bulunduğum yerde öyle gidip de kumaş alabileceğim bir yer yok. Kumaşlarımı genellikle Ankara'dan alıp stokluyorum. Renkli giymeyi çok severim ama kırmızı bunların içinde kesinlikle değil. Misal annem bayılır." Kırmızı olsun da 3 kuruş fazla olsun" diyenlerden. Ben ne zaman ona özenip kırmızı bir şey alsam dolapta sürünür, zorlanıp giysem kendimi rahatsız hissederim.
Sonuç olarak kırmızı dikmek istemiyorum. Düz beyaz da çok sıradan. Zaten kumaşım da yok. Yaratmaya karar verdim. Nasıl mı? Önce eşinin dolabından bir gömlek aşırırsın, o da yetmez bir de onu boyarsın...



Ankara'dan binbir emekle alıp getirdiğim kumaşlarım çok kıymetli. Onlarla yap boz işler yapamam. Zaten ona uygun kumaşım da yok. Elimde başka ne var ? Tabii ki eşimin gömlekleri. Ama bu sefer ki  yepyeni ve beyaz. Geri dönüşüm denemez, Çünkü daha hiç giyilmedi. Çok ünlü bir mağazadan alınıp hediye olarak geldi. Yakası dar oldu, üzerinde değişim fişi vardı ama yaşadığımız yerde o mağazadan bulunmadığından güzelim gömlek elimizde kaldı.
Gömlek yeni model. Yani dar kesim ve cepsiz.. Ve dolapları karıştırıp iki yıl önce aldığım ütüleyince kabaran kumaş boyasını çıkardım. Rengi de kırmızı. Bir de elimde kırtasiyelerde satılan eva süngerinden yapılmış mühürlerim vardı. Bu mühürü daha önce saksı boyarken kullandım, çok da beğenmiştim. İşte boyama malzemelerim:

Kumaş boyayanlar bilirler, boyanan kumaşlar iyice kuruduktan sonra arkasından buharsız ütüyle ütülenerek boya sabitlenir. Ben de bunun için önce gömleği tüm dikişlerinden kestim, tüm parçalarını ayırdım kumaşları hiç dikmeden önce mühürün üzerine fırça ile sürdüğüm boyaları kumaşa bastırdım. Çok sık olmasını istemediğim için desenleri aralıklı olarak baskıladım. Aralarına da fırçanın arkası ile puantiye serpiştirdim. İlk defa hiç hatasız çalıştım. Bu da cumhuriyetin uğuru olsa gerek. 1 gün kurumaya bıraktım. Ertesi gün, kumaşlarımı tersinden buharsız ütü ile ütüledim. Ütüde ısınan baskılarım kabararak kadife görünümünü aldı.

Bu arada motivasyonumun eşimin kumaşlarımı görüp " gömleğimden masa örtüsü mü yaptın" sorusu ile bayağı sarsıldığını söylemeden geçemeyeceğim. Çünkü soru tamamen iyi niyetle sorulmuştu ve gömleğimi giyene kadar da masa örtüsüne benzeme ihtimali içimi kemirdi durdu.

Sonraki aşamaları tek tek anlatmayayım. Bildiğiniz gömlek dikişi. Bir tek kalıp için üzerime uyan bir gömleğimin tüm dikişlerini sökerek kullandığımı belirtmeliyim. Bu da ne zamandır aklımda olan bir şeydi. Her bluz dikişimde önce evdeki Burda dergilerini karıştırır, patron çıkarırım. Sonra kolu düşük mü dar mı acaba diye evdeki tüm gömlekleri eğip büküp kontrol ederim. Bu sefer modelini sevdiğim bir gömleğimi dikişlerinden dikkatlice söktüm, ütüledim. Kumaşımın üzerine koydum ve hiç baskı payı bırakmadan kestim. Dikerken yanlardan aynı mesafe bırakarak diktim. Şimdi de söktüğüm gömleğimin kalıbını kağıda çıkarıp aynı yerlerden dikeceğim. Böylesi çok daha kolay oldu. Herkese tavsiye ederim.

Lafı yine çok uzattım. Sonuç işte burada. İçinde boyama, geri dönüşüm, kalıp çıkarma, ne ararsan var gömleğim...

Hepimizin Cumhuriyet Bayramı kutlu olsun... Bizi böyle bir kutlama yapmaya teşvik eden İrem Hanım'a da çok teşekkür ediyorum.