Meraklının Çorap Kutusu

"İnsanın başına ne gelirse meraktan gelirmiş." Benimki de o hesap. Tüm merakım "Gazetelerden nasıl sepet örülür?" olunca gecenin bir yarısı aldım elime gazeteleri oynamaya başladım. Sebep yok. İhtiyacım yok. Kafamda yapmayı düşündüğüm bir şey, hiç yok. Ama merak var. Bir de yaptığım şeyleri çöpe atamamak gibi bir huyum var. Bu yüzden çalıştır kafayı Özlem. Gece 23:00 suları. Gazeteleri kesip hemen tutkal-un-su karışımı yaparak rulo şeklinde kıvırıp yapıştırdım. Aslında sadece uçları da yapıştırılabilir ama bana sanki öyle pek yumuşak olacak gibi geldi. Sonra da boş bir ayakkabı kutusunun içini güzelce poşetlerle kapladım ki işim bitince kutuyu rahatça çıkarabileyim. Ve başladım örmeye. Çok zevkli ve çabuk biten bir iş.

Örme işi bitince bir de kapak yaptım. Kapağın iki tarafında büyük delikler oluşturdum. Niye ? Kapak eğreti durmasın, sepete tam otursun diye. Açtığım deliklerin sepete denk gelen yerlerine de gazete ile saç örgüsü yaptığım iki sapı yerleştirdim. Aynı saç örgüsünden kapağın ve sepetin kenarlarına da geçirince daha düzgün bir görüntü oluştu. Kapağın ortasına ise saç örgüsü yaptığım doğal rafyaya benzeyen kalın ve sert bir ipi geçirdim kapağı çekerek açabiyeyim diye. Bu arada bol bol un-su-tutkal karışımını sürüyorum. Kuruyunca bayağı sert oldu. En son krem rengine boyadım.

Sonra da başladım düşünmeye "bundan ne yapsam" diye. En sonunda oğluma çorap kutusu yapmaya karar verdim. Odasının renklerine uygun olarak kahverengi ayakkabı boyası ile boyadım. Nemli bir bezle hafiften silerek koyu rengini kırdım.

Sonra da daha önceden hoşuma gittiği için yazıcımdan çıkarıp sakladığım araba resimlerini kestim, seramik hamuru ile kabarttım.

Son olarak da yat verniği ile vernikledim. Ben beğendim. Daha da önemlisi merakım gitti.