Erkek Çocuklara Sırt Çantası

Kağıttan kumaşa geçirdiğim resimleri aplike edeceğim yeri daha önce yazacaktım ama araya bir çok şey girdi. Malzemelerimi toplamakla zaman geçti. Arada başka şeyler de yaptım. En sonunda çok severek yaptığım aplikeleri dikerek yapacağım çantayı bitirebildim. Oğluma yeni yıl hediyesi gibi oldu. Aplikelerim şöyleydi:

Önce aplikelerimi dikkatlice kestim. Kalıbım kızıma yaptığım çantada kullandığım kalıp oldu. Çantanın parçalarını kestim. Gövde bölümüne henüz hiçbir parçayı dikmeden aplikeleri yerleştirdim. Kaymamaları için kumaş yapıştırıcısı ile kot kumaşa tek tek sabitledim. Daha önce hiç transfer yapılmış bir ürün kullanmadığım için renklerin solabileceği endişesi ile resimlerin üzerine de aynı yapıştırıcıdan sürdüm. Dekupaj mantığı ile. Ben koruma amaçlı sürdüm ama renkler çok parlak oldu ve sanki deri üzerine resim yapılmış gibi hoş ve canlı bir görüntü oluştu. Bir daha hep böyle yapacağım.

Resimleri yapıştırıp sabitledikten sonra makinemin zigzag dikiş ayarı ile resimleri etrafından kot kumaşına diktim.

Sonra çantanın tabanını ve kapağını da diktim. Yalnız bu sefer çantanın tabanına askıyı direk dikmek yerine iki küçük kulakçık alt taraflara; bir küçük kulakçık üstte ortaya dikip aralarından demir halkalar geçirdim. Çantanın saplarını oraya dikeceğim.
Bunun nedeni de ayrı bir tecrübe konusu. Daha önce kızıma diktiğim çantanın sapları kış gelip kalın montlar giyilince ve çocuk da biraz büyüyünce kısa kalıp omzunu sıkmaya başladı. Saplarını uzatmak için tek çare çantayı kesmek yerine sapını kesip ortaya daha geniş bir parça eklemek oldu. Sanki sırta destek olmak için düşünülmüş gibi. Sorunu çözdüm ama bunu bulana kadar yattım kalktım ne yapsam diye düşündüm. Onun için bu sefer takıp çıkarılan saplar yapmaya karar verdim.
Çantanın dışı iyi oldu da astarsız güzel olmadı. Oğlumu aldım, nevresim kumaşından başka bir şey satılmayan çarşılarda dolaştık durduk. İstediğim küçük top desenli ya da minik geometrik desenli bir kumaştı. Bulamadık. En sonunda kırmızı motor desenli bir kumaş bulduk. Önce pek içime sinmedi ama oğlum bayıldı. Ertesi gün nasıl diksem diye düşünürken baktım ki çocuk sürekli çantanın astar kısmıyla ilgileniyor, ben de çantayı çift taraflı kulanılabilecek şekilde dikmeye karar verdim. Resimlerini tam olarak denk getirmeye çalışarak aynı kalıptan bir çanta daha diktim. Düzgün bir şekilde iki parçayı birbirine diktim. Dikerken de çantanın içi dışına çıkmasın diye önce tabanından birkaç küçük dikişle iki parçayı sabitledim.

Son olarak hazır aldığım kırmızı biyeyi kenarlarına diktim. Burada yine uzun uzun düşündükten sonra iki tarafın da kapağını nasıl kapatırım diye bulduğum düğme kısmı bence önemli. Şimdi belki "bu kadar düşündükten sonra bunu mu buldun" diye gülenler olacaktır ama kapasite ve tecrübe bu kadar ne yapalım. Neyse ben bulduğum çözüme geleyim. Biri kırmızı, biri lacivert iki büyük düğme aldım. Kumaşın iki tarafına birlikte diktim. Yani iğneyi lacivert düğmenin deliğine takıp arkadaki kırmızı düğmenin aynı yerdeki deliğine taktım. Araya da bir kürdan koydum ki çok sıkı olmasın. İliğini de açtım. Böylece çantayı hangi yöne çevirsem o yandan kapanabiliyor. Bunu daha önce yaptığım çantalarda akıl edememiş olmama yanıyorum. Şimdi anneme ve kayınvalideme diktiğim hediyelerimi geri alıp revizyondan geçirmem gerekiyor. ÜRETİM SONRASI HİZMETİMİZ DE SONSUZDUR yani :))

Saplarını da hem kottan hem de kırmızı kumaşımdan diktim. Kot kalın olduğu için sorun olmadı ama kırmızı kumaşımın arasına bir kat kot kumaşı koyarak kalınlaştırdım.
İşte böyle kısıtlı malzeme ve tecrübe ile iki günde bitecek bir iş 15 günde bitti.
İşte son hali:

Kendi Aplikenizi Kendiniz Yapın

Aplikeler çocuk kıyafetlerini renklendirmek için çok kullanılıyor. Ama hazırını almak isteyince baktım hep aynı modeller var. Bebekli modeller idare eder ama yaş büyüdükçe yalnızca Amerikan basketbol ya da beyzbol takımlarının amblemleri var. Sonra yazacağım bir projenin hazırlık aşamasında bu aplikelerden almam gerekti. Gezdim gezdim, birkaç tane aldım ama hiçbiri içime sinmedi. Aklıma kağıttan kumaşa transfer etmek geldi. Google görsellerinden spor temalı resimler araştırdım. Aşağıdaki resimler hoşuma gitti, çıktısını aldım.

Kağıttan kumaşa geçirmek için kullanılan özel transfer medium'unu aldım. Plaid Marka. Resmini de almak isteyenler için çektim.

 Kağıdın üzerine bolca yoğurt kıvamında sürülüyor. Daha sonra beyaz veya krem rengi bir kumaşın üzerine, kağıdın renkli ve medium sürülen kısmı kumaşla temas edecek şekilde yapıştırıyoruz. Dekupaj resmi yapıştırır gibi arada hiç hava kabarcığı kalmayıncaya kadar kağıdı ovalıyoruz. 24 veya 48 saat bekletmek gerekiyor. Ben garanti olsun diye 48 saat beklettim.
48 saatin sonunda bir kaba su alarak parmak uçlarını ıslatıyoruz ve kağıdın üzerine sürterek kağıdı soyuyoruz. Bu bayağı zaman alan bir iş. Çocukları da yanıma katarak bayağı uğraştık. Resimler ortaya çıkıyor ama bir süre sonra renkleri soluklaşıyor. Yeniden soymaya başlıyoruz. Bu işlemi kaç kere yaptığımı hatırlamıyorum ama birkaç gün sürdü. Masanın yanından kim geçse elini ıslatıp bir kat soyup öyle geçti.

Renkler tam olarak ortaya çıkınca kurumaya bıraktım ve tek tek kestim.
Bu işlemi yaparken dikkat edilecek en önemli noktanın şu olduğunu kötü tecrübeyle anladım. Resimleri ters koyduğumuz için doğal olarak kumaş üzerine resmin aynısı değil simetriği çıkıyor. Hal böyle olunca ya yazısı olan resimleri hiç kullanmamak ya da kağıda bastırmadan önce resimleri ters çevirmek gerekiyor ki aplikemiz bende olduğu gibi ters çıkmasın. Ben ters olanlara hiç dokunmadım. Olduğu gibi bıraktım. Zira diğerleri bana yetiyordu. Yazılı olmayanların yönleri de benim için sorun olmadı.

Böylece piyasadaki uyduruk aplikelere bir sürü para verme dönemi benim için kapandı. Bir şişe medium 8 lira idi. Şişenin yarısı duruyor elimde. Resim dersen internette dolu. Ne istersen kumaşa geçir. Aklıma neler neler geliyor.
Bu aplikeleri ne yapacağıma gelince biraz sabır. Önce yapayım, sonra yazacağım.

Mektup Kutusu

Okullar açıldığından beri yaptıklarım bayağı yavaşladı. İşyerimdeki yoğunluğum da birden artınca kendime ayırdığım zaman çok azaldı. Ancak gece 23:00'ten sonra boş kalabiliyorum. O saatten sonra bir işe başlasam yatmam en erken 01:00'i buluyor. Böyle olunca da ertesi gün sürünüyorum. Daha çok kısa süren, ortalığı çok dağıtmayan işler yapabiliyorum.

Mektup kutusu yapmayı uzun zamandır planladığım bir şeydi ama kafamda nasıl yapacağıma dair bir planım yoktu. Eve gelen tüm mektuplar, okuldan gelen duyurular etrafta dağınık bir halde duruyor, çoğunlukla da kayboluyordu. MDF ya da kontrplaktan bir kutu tasarlıyordum ama onun kesimi için eşimin yardımı gerekiyor. Üstelik ortalığı talaş kaplıyor. Öyle bir temizliği de pek gözüm almadı.

Hafta sonu çocuklara aldığım mısır gevreği kutusu tam yapmayı planladığım şekildeydi.

Öyle olunca hemen işe koyuldum. Önce yanlarından düzgün bir şekilde kestim. Ortaya da bir yuvarlak kestim. İçine çizgili kağıt yapıştırdığım başka bir kağıdı içten yapıştırdım. Evdeki eşyalar kahverengi ağırlıkta olduğu için daha önce aldığım ahşap desenli yapışkanlı kağıtla tüm kutuyu kapladım. Kutunun içinde kaybolmasınlar diye aynı kağıtla bir ilaç kutusu kaplayarak içine kalemlik olarak yapıştırdım.

Uygun olacağını düşündüğüm resimlerin çıktısını alıp kendi yaptığım seramik hamuru ile kabartarak kutunun üzerine yapıştırdım. Ortadaki resme daha da boyut kazandırmak için her katını ayrı kabarttım.

Kutuyu, etrafına simli kurdeleyi yapıştırmadan önce bir süre bıraktım. O kurdeleyi bayağı aradım. Bulduklarım ya çok simliydi ki çok parlak olsun istemedim, ya da çok sadeydi yine bir şey eksik gibi duruyordu. Sonunda bunu bulunca aldım ve hemen sıcak silikonla yapıştırıp kullanmaya başladım.

kutunun önceki hali



son hali







Yeni Perde Tutucusu

Salona yaptığım perde tutucuları çok iyi iş görünce sürekli kayan mutfak perdeme de benzerini yaptım. Aynı şekilde kontrplaktan kestirdim. Koyu kırmızıya boyadım. Mutfağa uygun resimleri hamurla kabartarak yapıştırdım.

Bu sefer çubuklarının uçlarına hamurla kabarttığım dekupajları iyice kuruttuktan sonra öylece yapıştırdım. Kurutma yaparken üzerlerine hamuru ezmeyecek ama kururken şeklini de bozmayacak şekilde bir kitabağırlık olarak koydum.

Perde Tutucusu

Uzun zaman önce www.bhg.com adlı sitede gezerken aşağıdaki resim gözüme çarptı. Çok hoşuma gitti ve hemen kaydettim:

O gün bugündür bilgisayarıma kaydettiklerim arasında duruyordu. Nihayet nasıl yapacağıma karar verdim. Önce internetten istediğim ölçülerde bir kalp buldum. Sonra bir kontrplaktan eşime dekupaj testeresiyle iki adet kalp kestirdim.
Kalplerimi beyaza boyadım. Üzerine gül resimlerini dekupaj yaptım. Kalpler bittikten sonra çubuğunu çok aradım. Ağaç dalı olmadı, örgü şişi olmadı, çıta aldım, köşeli olunca iyi durmadı, oklava kalın kaçtı. En sonunda Ankara'ya gittiğimizde eşimle uğramadan hayatta ayrılmadığımız Bauhaus'da çıtaların ve ahşapların olduğu reyonda tam istediğim gibi yuvarlak sopalardan buldum.

Sopaların ucuna kıl testereyle kontrplak üzerine çizip kestiğim ok uçlarını yapıştırdım, boyadım. Vernikledikten sonra perdeme taktım.

Kumaş perde tutucularından çok daha kullanışlı. Perdeye takılıp sökülecek kadar pütürlü değil ama perdenin kaymasını önleyecek kadar iyi tutunuyor. Kumaşlardan kesinlikle daha kullanışlı.

Eski Çoraplarınızı Ne Yaparsınız?

Okulların açılması yaklaşınca evi de yavaş yavaş okul moduna getirmeye çalışıyorum. Geçen yılki defter kitaplar kaldırılıyor, yazın bolca kullanılan oyuncaklar azaltılıyor ve eski ya da küçülmüş kıyafetler eleniyor. Bunlardan biri de bu yazının konusu çoraplar. Tabanları erimiş ama üzeri sapasağlam. Üstelik diz altı olduğundan bayağı da geniş. İçimden bir şey yapılabileceğini hissediyorum ama çıkaramayınca bir kaç gün bir köşede beklettim ve sonunda buldum. İşte malzemeler:

Çorabı dikkatlice saksıya geçirdim. Üzerini kestiğimde kaymaması için beyaz tutkalla birkaç kat geçtim. Tam kuruması için iki gün beklettim.

İyice kuruduğunda sertleşmişti. Aldım elime maket bıçağını, saksının ağzından dikkatlice üzerindeki fazlalıkları kestim. Verniğe bile gerek kalmadı ama ben uzun zaman kullanmak için yine de bir kat vernikledim.

Kızlara Messenger Çanta

Son yazımdan bu yana bir aydan fazla zaman geçti. Bu süreye güzel bir tatil sığdırdık. Dönüş telaşı, işe başlama, tatil sonrası depresyonu derken işlerimi bitirdim, yine terapi merkezim dikiş makinemin başına oturdum. En son oğluma eski t-shirt'ten çanta dikmiştim. Çanta biter bitmez bu sefer kızım bana da diye tutturdu. O'na sözüm vardı, makinenin başına oturur oturmaz ona bir çanta diktim. Ama kızlara dikmek ayrı bir şey. Basit bir çanta messenger (postacı çantası)çantaya dönüştü. İçine cepler yapıldı, kapağını süslemek için uğraşıldı. Sonunda ortaya güzel bir şeyler çıktı.



Kapağın içinin görünüşü

Kapağın iç kısmına iki geniş cep yaptım. Alttaki cep kitap koyacak kadar büyük. Üstteki cep de aynı boyda fakat onu üçe böldüm. Kalem, mendil,vs. koymak için. Kullandıkça genişleyip sarkmaması için biyelerin içinden lastik geçirdim.



Kapağın dikilmemiş hali

Kapak kısmına evde bulunan renkli kumaşlardan iki kedi kestim. Kestim demek kolay tabii. Önce stencil modellerinin olduğu siteleri ve google sayfalarını aşık kediler diye taradım. Bulduğum resmi çantanın kapak kısmına uyacak şekilde genişlettim. Dikmeden önce daha dik durması için kumaşlara beyaz tela ütüledim. Kot kumaşına kedileri dikerken kaymaması için önce tekstil yapıştırıcısı ile yapıştırdım, sonra zigzag dikişle diktim. Sonra küçük kediyi dişi yaptım, nazar boncuklu tasma ile pek süslü oldu.Büyük olan erkek kediye de papyon diktim. Aralarındaki büyük aşkın şahidi olarak da etrafta uçuşan kalpler yaptım.
Astarını da başka bir kumaştan yaptım. Astarın içine küçük bir cep diktim.

Çantanın saplarını dikmeden önce etrafına kareli biye geçirdim.

Çantamız pek şirin oldu. Yaşıma uygun olmayacak ama gizli gizli kullansam mı diye düşünüyorum.